بازی نیاز اولیه کودکان است؛ و بهترین زمان تاثیرگذاری بازی همان سال‌های اولیه زندگی کودک است. منظور از بازی کردن رها کردن کودک در میان انواع اسباب‌بازی‌های رنگارنگ و گران قیمت نیست، بلکه هر فعالیت جسمی یا ذهنی هدفمندی که بصورت فردی یا گروهی انجام می‌شود، می‌تواند یک بازی خوب برای کودک باشد و باعث لذت بردن کودک شود. کودک هنگام بازی کردن راه و رسم زندگی را می‌آموزد و تمام قوانین دنیا مثل قوانین اجتماعی یا فیزیکی را در دنیای کوچک و زیبایش شبیه‌سازی کرده و تمرین می‌کند. اما این تنها فایده بازی کردن برای کودکان نیست. در این مقاله با ستاره همراه باشید تا درمورد نقش بازی در دنیای کودکان اطلاعات بیشتری کسب کنید.
فواید بازی کردن برای کودکان در هر مرحله از رشد
کودک در هر سنی نیاز دارد به یک شکل خاص بازی کند. این تمایل طی سال‌های مختلف تغییر می‌کند و به عبارتی حالت مرحله‌ای دارد. یعنی کودک پس از گذراندن یک مرحله وارد مرحله بعدی می‌شود. این بازی‌ها عبارتند از:
۱- بازی‌های اولیه (نوزادی)
در این سن کودک یک عنصر تقریبا منفعل است. شما برای او شکلک درمی‌آورید، دست‌ها و پاهایش را تکان می‌دهید، شکمش را قلقلک می‌دهید، برایش آواز می‌خوانید و بازی دالی با او انجام می‌دهید و او می‌خندد. بعلاوه او به کشف کردن بدنش هم می‌پردازد. انگشتان دستش را بررسی می‌کند، پاهایش را کشف می‌کند و چون بدن نرمی دارد، ممکن است آن را به طرف دهانش ببرد. تغییر صدا و تقلید صدای حیوانات هم می‌تواند برای او جذاب باشد. فایده فعالیت‌های این مرحله برای کودک کشف بدن و توسعه حواس مختلف بدن (شنوایی، بینایی، لامسه و…) است.
۲- بازی‌های انفرادی (کودکان نوپا)
پس از گذراندن مرحله اول، می‌توان گفت تازه در این مرحله است که اسباب‌بازی‌ها برای کودک اهمیت پیدا می‌کنند. البته نه فقط اسباب‌بازی، هر جسمی که قابلیت بازی کردن داشته باشد! از وسایل آشپزخانه گرفته تا البسه و اجسام مختلف. فقط نکته‌ای که در این مرحله وجود دارد تمایل کودک به تنها بازی کردن است. او دوست ندارد کسی وارد بازی شود. خودش به تنهایی به اکتشاف می‌پردازد و در این اکتشاف قابلیت‌های بیشتری از خودش را کشف کرده و عزت نفس پیدا می‌کند.
۳- بازی‌های موازی (قبل از دبستان)
کودکان از ۲سالگی به بعد کم کم از دنیای تک‌نفره‌شان بیرون می‌آیند و به تعامل با اجتماع می‌پردازند. البته هنوز هم چندان با همبازی‌هایشان جفت و جور نیستند و بیشتر تمایل دارند هرکدام مشغول بازی‌های خودشان باشند و فقط در کنار هم بنشینند. آن‌ها حتی ممکن است اسباب‌بازی‌هایشان را باهم مبادله کنند. ولی هر یک جداگانه به بازی می‌پردازند. از فواید بازی کردن برای کودکان در این مرحله آماده شدن کودک برای ورود به اجتماع است.